این اصطلاح هم بیانگر سبکی است در هنر و هم نام جنبشی هنری است که در اوایل سده بیستم در شمال اروپا شکل گرفت. اکسپرسیونیسم گرایشی در هنر است که به دلیل تنش اجتماعی و آشفتگی فکری، ویژگی خاص کشورهای نوردیک (اسکاندیناوی و اقیانوس اطلس) محسوب می شود. این اصطلاح در تاریخ هنر به سبکی اطلاق می شود که در آن قراردادها و سنت های ناتورالیسم کنار نهاده می شود و در عوض تاکید بیشتر بر ایجاد اعوجاج و اغراق در شکل و رنگ به جهت بیان فوری احساس هنرمند است. در معنای وسیعتر اکسپرسیونیسم را می توان هنر هر مکان و زمانی دانست که تاکید بر واکنش ذهنی هنرمند از نظاره و بازنمایی دنیای خارج اولی تر باشد.
اولین جنبش اکسپرسیونیسم که به مثابه واکنشی در برابر امپرسیونیسم و رویکرد عینی گرایانه آن شکل گرفت با کمک ون گوک، تولس لوترک، جیمز انسور، ادوارد مونش و فردیناند هولدر به پیش رفت. ذهنی گرایی اینان در مضمون های دراماتیک و دل مشغولی های شخصی تجلی می یابد و از نظر شکل نیز با استفاده از رنگ های تند و شدید و صراحت و جسارت در بیان حالت با خط صورت می گرفت. اما مهمترین پیشگام اکسپرسیونیسم، ون گوک بود که جهان پیرامون را به صورتی اغراق آمیز و با رنگ هایی تند به تصویر کشید.
اکسپرسیونیسم بیش از همه در معماری و نقاشی و مجسمه سازی آلمان بین سال های ۱۹۱۰ تا ۱۹۲۵ تجلی یافت. از مهمترین معماران این سبک در آلمان باید اریش مندلسون را نام برد که «برج انشتین» در پوتسدام از آثار شاخص وی است. همچنین کریستیان رولفس، لویس کورینت، پائولا مودرزون بکر و امیل نولده از نقاشان مشهور اکسپرسیونیست آلمان هستند.
مجموعه تاریخ هنر
| ۱ | منریسم |
| ۲ | باروک |
| ۳ | روکوکو |
| ۴ | نئوکلاسیسم |
| ۵ | رومانتیسم |
| ۶ | امپرسیونیسم |
| ۷ | اکسپرسیونیسم |
| ۸ | دادائیسم |
اولین باشید که نظر می دهید