امپرسیونیسم نام جنبشی در نقاشی بود که در دهه ۶۰ سده نوزدهم در فرانسه شکل گرفت. امپرسیونیسم مکتبی همگن و متجانس با برنامه ای مشخص و اصولی معین نبود، بلکه ترکیبی آزاد از هنرمندانی بود که بر حسب برخی اشتراکات نظری و به قصد به نمایش گذاردن آثارشان گرد هم آمده بودند. ماجرا به نمایشگاهی گروهی در ۱۸۷۴ بازمی گردد که عده ای نقاش جوان و مستقل فرانسوی همچون مونه، رنوار، پیسارو، سیسلی، سزان، دگا، گیومن و موریزو در عکاسی نادار برپا کردند و روزنامه نگاری با هجو تابلوی مونه به نام «امپرسیون:طلوع آفتاب» عنوان «امپرسیونیست ها» را به آن ها داد. عنوانی که از طرف خود نقاشان پذیرفته شد و متداول گشت.
جنبش امپرسیونیسم تحولی بزرگ در هنر نقاشی پدید آورد و نخستین جنبش دوران مدرن محسوب می شود. همه جنبش های پس از آن یا ادامه دهنده آن بودند و یا در واکنش به آن. هدف اصلی امپرسیونیست ها دستیابی به نوعی طبیعت گرایی متعالی بود که از طریق تجزیه شدت و ضعف رنگ و ارائه بازی نور بر سطح اشیا حاصل می شود. توجه این هنرمندان به نور تا حدی متاثر از کشفیات فیزیکی و این حقیقت بود که سایه هر شیئی به رنگ مکمل آن خواهد بود. استفاده از لکه های رنگی کوچک و روشن، فقدان خط حاشیه، ثبت فوری و بازنمایی دقیق جلوه های نوری، کار در فضای آزاد و انتخاب مضامین از طبیعت ویژگی مشترک آثار این سبک است.
دغدغه هنرمندان امپرسیونیسم بیان و انتقال دریافت آنی و بلاواسطه ای بود که از لحظه انگیزش احساسات حاصل می شد و آن را از طریق به تصویر در آوردن لحظات زودگذر درخشش و بازتاب نور در مناظر طبیعی انتقال می دادند.
مجموعه تاریخ هنر
| ۱ | منریسم |
| ۲ | باروک |
| ۳ | روکوکو |
| ۴ | نئوکلاسیسم |
| ۵ | رومانتیسم |
| ۶ | امپرسیونیسم |
| ۷ | اکسپرسیونیسم |
| ۸ | دادائیسم |
اولین باشید که نظر می دهید