از همان اوایل تمدن بشری از رنگ استفاده سمبولیکی صورت گرفته است. در جوامع غربی رنگ سیاه نشانه عزا و سفید سمبل خوشی و شادی بوده است. افراد مقدس را با هاله زرد رنگ اطراف چهره نشان داده اند و در نقاشی مناظر دوردست را به رنگ آبی در آورده اند. هر چند بسیاری از این مفاهیم سمبلیکی وابسته به فرهنگ و سنن و حتی محیط جغرافیایی زندگی انسان بوده است و مبنای علمی ندارند، اما از آنجا که رنگ احساس بخصوصی را در انسان بر می انگیزد می توان برای آنها معنای همگانی و جهان شمولی قائل شد.
قرمز
رنگی است که با احساس قوی در رابطه است. قرمز رنگ عشق است اما در جوامع قدیمی تر به عنوان سمبل انقلاب مورد استفاده قرار گرفته است. رنگ قرمز دارای یک خلوص ذاتی است و به همین دلیل برای جلب توجه از آن استفاده زیادی می شود. شاید از همان زمانی که انسان متوجه شده است که قرمز رنگ خون است، از آن به عنوان سمبل خطر نیز استفاده شده است. به طور کلی طول موج کوتاه قرمز سبب عکس العمل شدید در بیننده شده و از آن برای جلب توجه و هشدار نیز استفاده می شود. مانند رنگ دکمه روشن و خاموش ماشین ها، چراغ راهنمایی رانندگی، چراغ ترمز اتومبیل و ماشین های آتش نشانی. جالب است بدانید که صندوق های پستی در انگلستان قرمز رنگ هستند. در نقاشی های رنسانس اروپا برای نمایش مسائل مادی و دنیوی بکار رفته است. در جوامع غربی رنگ سرخ با جذابیت و جلب توجه پیوندی دیرینه دارد و قدمت آن به داستانهای انجیل باز می گردد. در میان اشکال هندسی (مربع، مثلث و دایره) آن را به مربع تشبیه کرده اند.
زرد
زرد، رنگ طلا و خورشید و زبانه های آتش، به گفته ون گوک نماد خلقت و آفرینش است. زرد را نماد خرد و علم و دانش دانسته اند و در نقاشی ها برای نمایش هاله ای اطراف چهره افراد مقدس استفاده شده است. دلیل آن شاید ارتباط امور مقدس با نور و نورانیت باشد که عموما به رنگ زرد دیده می شوند. در میان اشکال هندسی به علت خاصیت درخشندگی و پویایی آن را به مثلث به علت دارا بودن گوشه های نوک تیز، تشبیه کرده اند.
سبز
سمبل رشک و طمع و حسد است. علاوه بر این از آن به عنوان سمبل ترس و بزدلی استفاده شده است. به دلیل ارتباط تنگاتنگی که با طبیعت دارد نمایشی از امید و جوانی و حتی سلامتی با خود دارد. این معنا احتمالا از روستا به شهر منتقل شده است. نشانه ای که سبز از امید و سلامتی با خود دارد سبب شده است که در رنگ آمیزی بیمارستان ها از آن استفاده گسترده ای بشود. سلول های مخروطی شبکیه چشم انسان که به طول موج نور و در نتیجه رنگ نور حساسند، در محدوده طیف سبز (طول موج های میانه طیف مرئی) بیشترین حساسیت را دارند.
آبی
آبی رنگ آسمان است. در نقاشی های رنسانس از آن برای نمایش ماورایی بودن و روحانیت استفاده شده است. آبی را همچنین سمبل هوش، وضوح و ایمان دانسته اند. به دلیل تاثیر رنگ آبی در عقب رفتن معمولا در نقاشی ها برای نمایش فواصل دور استفاده شده است. (به مونا لیزا اثر داوینچی دقت کنید.) امروزه ثابت شده است که سلول های مخروطی شبکیه گیرنده های رنگ آبی کمتری (به نسبت طول موج سبز و قرمز) دارند و در نتیجه چشم به این رنگ حساسیت کمتری دارد. آبی را مشابه دایره که منحنی است و گوشه تیزی ندارد، آرام و در تعادل دانسته اند. این رنگ تداعی کننده تنهایی نیز است و به علت حساسیت کمتر چشم در صورتی که در لباس بکار رود جلب توجه کمتری می کند.
نارنجی
نارنجی که جلوه پرتوهای خورشید بر روی زمین و همچنین رنگ زبانه های آتش است به عنوان سمبل غرور و خودنمایی مورد استفاده قرار گرفته است.
رنگ ها را به لحاظ درخشندگی و روشنایی ذاتی درجه بندی کرده اند که هرچند مبنای علمی ندارد و بیشتر تحت تاثیر مطالعات و بررسی های ولفگانگ گوته صورت گرفته اما همچنان امروزه به ویژه در تصویرسازی و گرافیک از آن استفاده می شود. گوته به رنگ ها به صورت شکل زیر ارزش درخشندگی نسبت داده است که با شماره هایی مشخص شده اند و به این معناست که مثلا درخشندگی زرد سه برابر بنفش یا درخشندگی قرمز و سبز برابر است.
به طور کلی در اغلب جوامع غربی رنگهای گرم یعنی طیف رنگهای قرمز و نارنجی و زرد، رنگهای پرشور، خطرناک و سرشار از حس حیات و اعتماد به نفس شناخته می شوند و بسیار جلب توجه می کنند. این ویژگی در رنگ ماشین یا لباس افراد نیز مصداق دارد. در مقابل رنگهای سرد یعنی طیف سبز و آبی و بنفش با احساساتی نظیر امنیت، خرد، آسودگی و آرامش و گاها با غم یا جنون مترادف اند. مثال آن استفاده از رنگهای سبز و آبی در محیط داخلی بیمارستان است.
اولین باشید که نظر می دهید